การป้องกันฟันน้ำนม และฟันแท้ไม่ให้เกิดโรคฟันผุนั้น เป็นสิ่งซึ่งมีประโยชน์อย่างมาก
 และเป็นการคุ้มค่ากว่าการบำบัดรักษาเสียอีก การเกิดโรคฟันผุ และโรคเหงือกอักเสบนั้น
ส่วนใหญ่แล้วจะเกิดมาจากคราบฟัน ซึ่งก็คือ  กลุ่มของแบคทีเรียที่เกาะกันอยู่ที่ตัวฟัน

ในช่วงระยะที่เด็กยังไม่มีฟันขึ้นนั้น เราก็อาจจะ พบแบคทีเรียบางประเภทอาศัยอยู่บนอวัยวะในช่องปาก ซึ่งถ้าไม่ได้รับการทำความสะอาดเอาเชื้อเหล่านี้ ออกไปแล้วผลก็คือจะเกิดการอักเสบของเหงือก, ลิ้นและอวัยวะในช่องปาก

             ดังนั้น การทำความสะอาดในช่วงระยะเวลาก่อนที่ฟันน้ำนมจะขึ้นก็คือ การใช้ผ้าก็อสสะอาด
พันที่นิ้วของผู้ปกครองแล้วเช็ดให้ทั่วภายในช่องปาก สำหรับเด็กที่ไม่ได้เลี้ยงด้วยนมแม่นั้น
อาจให้ดื่มน้ำตามเล็กน้อยหลังดูดนม ก็จะช่วยลดคราบนมที่จะจับอยู่ตามลิ้น และกระพุ้งแก้มได้ด้วย

ในช่วงระยะที่เด็กมีฟันน้ำนมขึ้น ผู้ปกครองควรพาเด็กไปพบทันตแพทย์ เพื่อให้เด็กคุ้นเคย
กับการทำฟัน การแนะนำในการแปรงฟัน และการให้ฟลูออไรด์ในการรับประทานเพื่อป้องกันฟันผุ

              การทำความสะอาดในช่องปากระยะที่มีฟันน้ำนมขึ้นมาเพียง 1-2 ซี่นั้น คือการเช็ดด้วยผ้าสะอาด
เหมือนกับการทำความสะอาดในระยะแรก แต่แรงที่ใช้ในการเช็ดจะมากกว่า
นอกจากนั้นอาจหัดการใช้แปรงสีฟันให้กับเด็ก และการใช้ไหมทำความสะอาดตามซอกฟันอีกด้วย

ในช่วงระยะที่เด็กมีฟันน้ำนมขึ้นครบ
การทำความสะอาดในช่องปาก จะปล่อยให้เด็กแปรงฟันเองโดยจะพบว่าเด็กจะแปรงฟัน
แบบถูไปถูมา ซึ่งวิธีนี้เป็นวิธีที่ดีสำหรับการแปรงฟันน้ำนม
ภายหลังจากที่เด็กแปรงฟันแล้ว ควรแนะนำให้ผู้ใหญ่แปรงฟันให้เด็กซ้ำอีกครั้ง
โดยลักษณะการแปรงฟันจะเป็นแบบเดียวกัน  นอกจากการแปรงฟันแล้วการใช้ไหมทำความสะอาด
ตามซอกฟัน(dental floss) ก็เป็นสิ่งจำเป็นอีกด้วย

(จากเอกสารของหน่วยทันตกรรม รพ.ศิริราช)